Rondzendbrief februari 2025

De  twaalfde van Kees

Ik kwam bij de groenteman op de lokale markt in Wervershoof Henny, een oud leerling van de basisschool, tegen. Na de gebruikelijke woordenwisseling verraste hij me met het volgende: “Kees, ik heb een hele bijzondere gave, namelijk de gave van gelukkig zijn”. Hij straalde dat ook echt uit, maar dat deed hij altijd al. Ik werd er wel even stil van. Hoe mooi kun je het hebben: iemand tegenkomen die je vertelt dat hij de gave heeft van gelukkig zijn. Je zou willen dat iedereen die gave zou hebben. Teruglopend naar huis kwam bij mij dan ook de vraag: “Ben ik gelukkig?” Daar moest ik, figuurlijk dan, even bij stilstaan, want wat is gelukkig zijn eigenlijk. Ben je gelukkig als je gezond bent? En als je gezondheid je in de steek laat, kun je dan nog wel gelukkig zijn? Ben je gelukkig als het contact met je familie heel goed is? En als dat niet zo is? Ben je gelukkig als het met je kinderen, schoonkinderen en kleinkinderen goed gaat? En als het minder gaat qua contact en gezond zijn? Ben je gelukkig als je partner en jij nog steeds gek op elkaar zijn? Ben je gelukkig als ……..?

Als ik zo kijk naar wat gelukkig zijn is, dan ben ik heel gelukkig.

Maar gelukkig zijn gaat verder, dieper, veel dieper.

Jelle Hermus, schrijver van “Kom maar op” (Positief leven in een turbulente wereld), omschrijft gelukkig zijn als volgt (vrij vertaald): “Gelukkig zijn is gelukkig zijn met jezelf. Dat is verre weg het belangrijkste. Je wordt pas echt zelf gelukkig als je het lef ontwikkelt om jezelf volledig te accepteren zoals je bent. Je hoeft niet op je tenen te gaan lopen. Je hoeft je niet beter voor te doen dan je bent. Je bent perfect in je schijnbare imperfectie”.

Ik hoop voor iedereen, maar dan ook iedereen, kan zeggen: “Ik heb een hele bijzondere gave, namelijk de gave van gelukkig zijn”.